Pelgrims verbranden links

Vrijdag 18 juli van Burgos naar Carrion de los Condes (fiets)

Slechte nacht, tot laat veel lawaai op straat. 5.45 wakker extra zorgvuldig gepakt in verband met de fietstocht en gebrek aan steun voor de rugzak. Helaas foto camera diep weggestopt, ik vertrouw bagagedrager niet. Ontbijt is opnieuw niet geregeld. Ik neem een croissant uit een vending machine, 2 appels en een flinke slok water.
Heb ruim 90 k voor de boeg de fiets heeft maar 1 bidonhouder, mijn andere bidon zit dus in de rugzak.
Bij Burgos uit velen ingehaald, van bekenden neem ik afscheid en sommige zijn al zo ver, die moeten echt extreem vroeg vertrokken zijn.
Fietsverhuur had gezegd de route is vlak zoals NL, maar al na het eerst dorpje Tardajos komt de eerst klim, zeker 3 km lang maar niet te steil. De afdaling gaat scherp omlaag. De weg is grotendeels gravel afgewisseld met rotpaden.
In Hontanas, na 29km gestopt voor ontbijt. Een boccadillo, café con letsche en een halve liter mineraal water. Na een minuut of twintig gaat het verder, ik merk dat dit een lange etappe gaat worden en dat het belangrijk wordt om regelmatig te eten en te drinken.
9km verder duikt Castrojeriz op. Een kasteel op de top van een piek en het dorpje is langgerekt om de heuvel heengebouwd. Water bijgevuld en veel gedronken.
Even buiten Castrojeriz duikt een giga berg op. Ik denk nog: vlak?, zou de Camino er omheen gaan. Helaas het gravelpad gaat omhoog en bij de voet van de berg staat het bord 12% en ruim1km. Nu lijkt 12% nog redelijk, ok het is steil! maar op een mountainbike, wandelschoenen en 14 kilo bagage die niet lekker achterop ligt is het extreem. De eerste 200mtr lukt nog maar op,het kleinste verzet staak ik de strijd, ik ga lopen met de fiets in de hand, later zie ik dat deze km mij 13 minuten heeft gekost. De zon brand, het is steil, warm en het zweet druipt van mijn gezicht. Ik verlies grote hoeveelheden vocht vandaag.
Bovenop zit een groot aantal pelgrims, gelukkig is er schaduw. Boven even gewacht en de andere pelgrims kijken jaloers naar de fiets, dat is zo makkelijk! Verder gefietst en na een korte hoogvlakte volgt een afdaling van 18%. Met dicht geknepen remmen ga ik naar beneden. Het uitzicht is wonderbaarlijk mooi. Je ziet de Camino kilometers ver, goud gele graanvelden, enkele traag bewegende pelgrims en geen schaduw. Hier heb ik spijt dat mijn camera diep weggestreken zit. Onder aan de helling gaan de remmen los en ik ga nu met zo'n 40km per uur over het gravel. Na het oversteken van de vlakte volgt weer een korte klim en bovenop is een zitje. Er zitten een aantal Spanjaarden met Donativo verstrekkingen, ik leg €2 in het bakje en neem een appel,een blikje aquarius en vul de ene bidon weer bij. De Aquarius gaat in een keer naar binnen en ik voel gewoon dat deze gelijk opgenomen wordt. Gelijk na vertrek valt mijn rugzak van de bagagedrager, dat kost weer wat tijd om deze erop te leggen met de spin.
Inmiddels is het weer een graad of 38C en het wordt echt warm, geen schaduw, gelukkig komt er een beetje wind bij die voor enige verkoeling zorgt, maar ook voor extra stof en bovendien heb ik nu wind tegen.

Als ik naar de pelgrims kijk dan zie ik dat de zon zijn werk heeft gedaan,velen zijn bruin, maar de nodige zijn rood verbrand, maar alleen links. Pelgrims lopen immers van oost naar west, de zon staat of van achteren ('s-ochtends) of links. Motto is duidelijk: pelgrims verbranden links.

Tot mijn verbazing zie ik even verderop Danj lopen, de zuid Koreaan die ik op dag 1 en 2 al had leren kennen. Het volgende dorpje is vlakbij en we wisselen onze ervaringen tot nog toe uit. Na een liter water en een café con letsche ga ik weer verder. Nog een kilometer of 26 te gaan.
Het gaat nu vlak en de Camino is een gravelweg langs een kanaal, kilometers verder bij de sluis duikt het plaatsje fromisto op. Water bijgevuld en weer verder. Buiten Fromisto zie ik een oudere pelgrim lopen met een wat vreemde waggelende tred. Zodra ik dichterbij kom herken ik hem, het is Frans. Ook met hem blijf ik lang bijpraten over ons en anderen. Carrion de los Condes is nog 17km verder, dit is jammer genoeg te ver voor hem, maar gelet op zijn snelheid verwacht ik na Leon nog wel een keer ingehaald te worden door Frans. Na een omarming fiets ik verder voor 17 moeilijke kilometers. De Camino loopt hier langs de grote weg op een gravelpad. Met nog 5 km te gaan is het nog altijd warm, stoffig en er is geen schaduw. De uitputting nabij stop ik en bij een bar neem ik appeltaart met cola light, een mars of zo is er niet. Eindelijk weer eten, het lijf schreeuwt om suikers. Met een laatste lichte klim gaat het verder en in de afdaling duikt Carrion de los Condes op. Eindelijk deze Paris-Roubaix komt ten einde. Na wat zoeken een Albergue gevonden, wel blij dat dat op de fiets kan! De eerste twee waren vol, maar sanctu spiriti heeft nog plaats voor deze pelgrim. De slaapzaal is niet veel, twee rijen met 15 bedden en in het miden ook nog een stel, ben blij dat ik mijn oordoppen in kan doen.
Na de routine van wassen (mijn donkere sokken zijn geel van het stof) omkleden met een aantal pelgrims naar de supermarkt gegaan. We eten risotto met gamba's en bosvruchten yoghurt en limoen granite toe.

Om de hoek is de kerk waar eerst een gitaarconcert is en lager de pelgrimsmis. Mis komt niet zo dichtbij als eerder maar deze wordt fraai begeleid door de nonnen met zang en gitaar. Na de zegening van de pelgrims ontvangt ieder een klein geschenk van de nonnen. Er is nadrukkelijk rekening gehouden met formaat en gewicht, het is een kleine papieren ster die ons naar Santiago moet leiden. Compostela is immers ,veld van sterren'.

Na de mis nog op de binnenplaats gezeten met een groep Italianen, Koreanen en anderen. Iemand had een gitaar mee en daardoor werd het veel te laat, 22.30, morgen weer om 5.30 op.