Na een goede dag volgt een slechte

Maandag 14 juli van Ventoso naar Santa Domingo de la Calzada.

Om half zes wordt ik op mijn schouders getikt, opstaan! Snel de kleren gepakt en de spullen mee naar de gang genomen. Bij het traplopen merk ik dat de spier in mijn linkerkuit nog niet hersteld is, het beloofd een zware dag te worden. Mijn linker kleine teen doet pijn en is rood, voor de zekerheid plak ik er een pleister op. Hopen maar dat het afdoende is en dat ik er geen blaren op krijg.
Ontbijt was gisteren al gekocht en de voorverpakte minicroissant, een muffin, een appel en een pakje jus zijn zo naar binnen.

Even na zessen vertrekken we met z'n drieën. De bestemming voor vandaag is Santa Domingo de la Calzada, ruim 32km verderop. Van Frans hadden we nog de tip meegekregen om de Albergue na de kathedraal te nemen, die is goed. We vertrekken met schitterend ochtendlicht en de nodige foto's worden gemaakt.

Het eerste plaatsje is Najera, ruim 10 km. Na een eerste klim zien we een dorpje liggen. Dat is verraderlijk, want we denken dat het Najera is. Helaas, we lopen er om heen en worden verder geleidt. Het blijt glooiend op en af gaan en we lopen langs de wijngaarden van de Rioja. Een rondweg langs, rottige stenen ondergrond, waarbij elke steen door je zolen lijkt te willen prikken.

Uiteindelijk komen we Najera binnen. Ik loop inmiddels achteraan want iedere stap doet pijn. Tot mijn verbazing zit het Sloveense stel bij de eerste bar aan de koffie, die zijn nog eerder vertrokken. Omdat hier in februari al geweest ben roep ik dat we verder moeten, bij de brug zitten de mooie barretjes. We lopen verder en komen via de brug bij een bar uit waar we ontbijten met café con letsche en een pain au chocolat. Op TV zie ik nog net hoe een man in Pamplona bij herhaling geplet wordt door een stier. Als de man even later bij de eerste hulp geholpen wordt is hij vol in beeld, wat een feest. Even later zien we iemand uiterst moeizaam de brug over komen, hij sliep in dezelfde zaal als wij.

Terwijl ik mijn rugzak nog omhang en besluit om met stokken verder te lopen, gaan Ingrid en Andrej al verder, met 100mtr achterstand vervolg ik de Camino. Vanaf Najera gaat het weer omhoog. Het is nu een zanderige weg die omhoog slingert. De man uit onze slaapzaal heb ik snel ingehaald, maar de anderen blijven vooruit. Ik heb ook geen zin om met een pijnlijke kuitspier en teen een extra krachtsinspanning te doen. Bij Azofro lopen we door het dorpje heen, ik ben weer bij, lekker is anders. Helaas heeft de dorpsfontein Aqua non Potable, met een halve voorraad maar verder. Na Azofra volgt een hele lange klim. Het is onwaarschijnlijk mooi, zon goudkleurig graan en een weg met verspreid over de klim zo'n 10 pelgrims die langzaam omhoog slingert. Ik laat Ingrid en Andrej gaan en loop verder met een stel uit Nederland en ... Hij helpt mij even door een appel uit het bovenvak van mijn rugzak te halen. Het gesprek duurt niet lang want hier bloeit iets moois, ze lopen hand in hand voor mij uit en bij een grote hooiberg lopen ze enthousiast van de weg af, ik heb ze niet meer gezien.
Het gaat verder en ik haal de Aussie van gisteren bij de nu samen loopt met iemand die zwaar obese is. Ondanks de pijn is dit echt geen snelheid voor mij dus ik ga maar door. Mijn motto is duidelijk geworden, na een goede dag volgt mogelijk een slechte.

De klim blijft lang en wordt steiler en steiler. Bij de top zie ik allereerst een parasol, ik dank al snel van hè hier wordt toch geen commercieel misbruik van pelgrims gemaakt. Maar nee, dit zijn jonge Spanjaarden die aandacht vragen voor de grote jeugd werkloosheid. Ze bieden drankjes en fruit voor een 'donativo' betaling. Ik neem een icetea en wat meloen en zie een pomp en een aantal pelgrims, ook Andrej en Ingrid zitten er. Ik ga erbij zitten, doe mijn rugzak af, vul mijn bidons bij en begin met mijn meloen en ice tea. Ik heb even rust nodig om bij te komen, maar binnen no time wil onze kiwi al verder. Ik bedank daarvoor en Andrej stelt om in SDdlC op mij te wachten. Ik herinner hem nog aan de tip van Frans en zeg dat ik dadelijk volg.

Na 5 minuten wil ik ook verder, want ik ben bang dat als ik te lang zou wachten, mijn beenspieren helemaal stijf worden. Ik gebruik nog wat zonnebrand, hang mijn spullen om en de Spanjaard roept nog dat het vanaf nu bergaf gaat (alleen weet hij mijn bestemming niet).

De tocht gaat inderdaad met een afdaling verder en al snel komt het eerstvolgende plaatsje in zicht. Ik kom binnen langs de golfbaan die nu met een waternevel gesproeid wordt. Ook een deel van de weg ligt in de nevel en dankbaar vertraag ik mijn pas voor een paar meter. Heerlijk die koelte. In het nieuwbouw dorpje rijdt een plaatselijke groenteboer rond, die via een bandje op zijn megafoon zijn waren aanprijst. Ik volg mijn weg en het lijkt wel als of deze man de Camino met zijn bestelbus wil doen. Ik loop net iets sneller dan dat hij rijdt, dus die megafoon blijft maar aanwezig, attenciones... Melonas.....con fritas gaat het maar door. Belangstelling ho maar, de inwoners vinden het mogelijk nog irritanter dan ik.
Eindelijk de man volgt een andere route en de megafoon verdwijnt in de verte. Na een stukje afdaling kom ik in het oude deel van het dorpje, ik steek de weg over en kom bij een rotonde die ik dit jaar al eerder - vanuit de auto - gefotografeerd heb. Ik weet dat SDdlC niet ver meer is.

Na de rotonde volgt de Camino niet de snelle weg, maar de camino slaat linksaf de velden in, te beginnen met een klim. Het is overigens weer wonderbaarlijk mooi, graanvelden, zon, af en toe een wolk en de glooiing van het landschap. Boven het koren uit zindert de lucht van de hitte. Ik kom nog even met een Zuid Koreaanse aan de praat, maar zij gaat zo op in het landschap met een zeer beperkte kennis van het Engels dat ik het er na een Buen Camino maar bij laat. Even verder kom ik nog bij een Amerikaan, maar deze jongeman is druk met zijn iPod en heeft verder nergens ook voor. De klim gaat verder en van die veel te grote kiezels die stuk voor stuk je schoenzolen willen penetreren. Na de top is SDdlC eindelijk zichtbaar, de afdaling is niet anders dan de klim, nog zo'n 4 km. Ik wordt even later voorbijgerend door een pelgrim, die met een noodgang voortgaat, die is niet wijs. Ook een aantal fietsende pelgrims komt met een noodgang naar beneden. Via stinkende industrie loop ik het stadje in, bekent terrein, in februari heb ik hier bij de nonnen geslapen. Bij de eerst refugio zit Andrej te wachten. Ze zitten binnen, dit is de refugio die klein en benauwd. Daar heb ik nu even geen zin, dus ik loop door. De volgende Albergue is al veel ruimer, maar ik loop nog even door tot de kathedraal. De Parador ziet er erg uitnodigend uit dus ik informeer of ze voor de pelgrim amigo nog een kamer hebben. Gelukkig en dat voor een zeer speciale prijs. Na het uitpakken, heb ik een uur in bad gelegen om mijn kuitspieren te ontzien. Na mezelf weer aangekleed te hebben loop ik naar de kathedraal om deze te bezoeken. Ik informeer naar de dagelijkse mis, deze begint vandaag om 20.00 uur en ik besluit daarnaar toe te gaan. Ik ontvang de stempel van de kathedraal en met een fietsende Nederlandse pelgrim bezoek ik de kerk. We hebben een leuk gesprek over toeval, de wonderen van de kerk, de redenen om de camino te doen en wat het gebracht heeft. Na het bezoek vervolgt hij zijn weg, hij wil nog verder fietsen. Ik breng mijn camera naar de kamer en ga onder de bogen op het kathedraal plein mijn dagboek bijwerken, dit onder het genot van een welkomstbiertje. Dit pleintje is het centrum van SDdlC en het is een komen en gaan. Een Zwitserse Aston Martin, een NL vader/zoon pelgrim (ze vragen of deze tent wat is, en na mijn uitleg besluiten ze zich te verwennen. Ze zijn veel later uit Najera vertrokken en komen nu - 16.45 uur - pas aan in de hitte) locals etc etc. Dit is een vreemde mengeling van pelgrims en toeristen.