He aint heavy, he's my brother

Woensdag 8 Juli.
6.00 uur wakker en lees de ervaringen van Hape. Stijle klim voor de boeg 2,5 uur en moeilijke afdaling. Op een overzicht dat ik van heb web heb gehaald staat de klim als een hoogteverschil van 744 naar ca 850 meter over een afstand van misschien 2 km, ruim 100 meter verschil, dat moet te doen zijn. Afdaling is wel behoorlijk stijl. Als ik naar buiten kijk dan regent het zachtjes. Dat wordt een start met mixed feelings.

Vandaag wil ik naar Pamplona. Heb een reservering in een Albergue.

Bij het ontbijt om 7.30 uur schuift nog een stel aan. Een sacherijnige Spanjaard met zijn vrouw die echt geen woord over de grens spreken. Contact met de Fransen en de Italianen is geanimeerd, maar het ontbijt stelt niets voor. Oudbakken stokbrood, jam, boter, slappe koffie en 1 zakje suiker. Na het ontbijt snel spullen pakken, afrekenen en een stukje lopen, heb zo'n 30 km voor de boeg.

Ik ben alleen en niemand anders te zien. Kom midden in schaapskudde terecht die mij tegemoet komen. Ze schrikken van die pelgrim, halverwege de kudde draait een deel van de kudde schapen om en ze gaan voor mij uit lopen.
In het volgende dorpje Linzoain na ca 1,5 km een Baskische kaatsbaan gezien en dan begint de klim. Het begint al snel te regenen en ik stop om met jack voor mijn jas te wisselen. Even later in de klim kom ik dan eindelijk iets bijzonders tegen, een roofdier. Het dier is ruim een halve meter lang, zo'n 20 cm hoog, roodbruin met een lange staart, het stopt om mij aan te kijken. Als ik een stap doe schiet het beest het bos in. Geen idee wat het was. Tot zover voor de ontmoetingen. Ruim binnen 1 uur ben ik bij het hoogste punt, maar ik weet uit de grafieken dat de Alto nog iets verder ligt. Het pad is slecht begaanbaar en dat remt sterk af. Het gaat op en af en na nog een half uur kom ik bij de kruising met de asfaltweg, dit is de Alto.

De afdaling is zeer slecht, dus ik besluit om mijn stokken er bij te pakken. Die zijn hier echt nodig, nog nooit op zo'n slechte weg gelopen. Het is smal de ondergrond is rotsig, nat, glad en de leistenen rotsen liggen dwars en stijl over het pad. Bij herhaling glij ik uit en weet me nog maar net staande te houden. Dit gaat echt traag.

Ik ga nadenken over mijn uitrusting. Ben blij met alle 14 kilo's die ik bij mij draag. Zou de rugzak nog graag iets zwaarder maken, door mijn lange broek en shirt te wissen voor korte broek en korte mouwen, maar helaas het is fris en de spullen die ik draag zijn echt nodig. Ik ben blij met mijn hoed, die had ik meegenomen om mijn gezicht tegen de zon te beschermen. Maar in de regen doet deze ook prima werk. Mijn schoenen houden mijn voeten goed droog, de sokken zijn lekker warm en de kleren drogen gelukkig snel, na een nachtje uithangen doe ik ze droog weer aan. Ik ben ook blij met mijn mini waslijn, dubbeldradig met schuifjes ertussen waar je de kleding in klemt, handig en het weegt bijna niets en je hebt geen wasknijpers nodig. Voor mijn IPad mini, mobiel en camera heb ik een grote reserve batterij bij me (powermonkey) met zonnecel oplader (:-((). Ik kan met gemak een dag lang nu de GPS aan hebben staan (zonder extra batterij hooguit 2 à 3 uur). Op deze wijze log ik mijn hele camino. Ik doe zo'n 13 minuten per km. Ik ben blij met de rugzak, het was de lichtste die ik kon vinden, heeft vele handige mogelijkheden, makkelijk ook omdat ik mijn spiegelreflex in elastische lussen op de borst kan hangen. Blij ook met mijn 2 bidons, geïsoleerd, plastic en 750cc elk ( heb veel water nodig). Tja, al met al best tevreden met al die 14 kilo's. Motto voor deze dag, he aint heavy, he's my brother.
Na de vreselijke afdaling kom ik in Zubiri aan (ben blij dat ik gisteren eerder gestopt ben dan Mike). Zubiri heeft een mooie Romaanse brug waarover je het dorp in komt. Veel is er niet, maar ik zie andere pelgrims. Na een foto van de brug (foto's komen na terugkomst op mijn website www.greatphotos.eu, website is gespecialiseerd in werelderfgoed en de camino is ook werelderfgoed) ga ik op zoek naar pijlen en al snel blijkt dat de Camino net langs Zubiri gaat. Ik ga terug op pad en de andere pelgrims komen mij al zingend achterop. Ik raak aan de praat met de achterste, het zijn 5 jongelui uit Ierland. Nu ben ik daar meerdere keren geweest en ik heb een zwak voor dat land en zijn inwoners. Ze komen uit Kildare en zijn op vakantie. Paddy wil morgen in Pamplona met zijn vrienden mee doen aan de San Fermin feesten in Pamplona en om voor de stieren uit gaan rennen, ik verwacht dat ze dan nog hun roes uit moeten slapen. Hij weet me te vertellen dat Duitsland gisteren gewonnen heeft van Brazilië met 7-1. . Iedereen die ik spreek hoopt overigens dat Nederland de beker wint! De Ieren zijn net jonge honden, ze stoppen, ik loop door en even later stop ik om water bij te vullen en het gezang zwelt al weer aan. Ja, zingen kunnen ze!

Het pad is smal, vies, nat, modderig. Je moet niet alleen uitkijken waar je je voeten plaats, maar ook moet je vooruit kijken, want natte takken met doornen hangen overal over de weg.

Even later heeft een van de Ieren een plakkaat gezien met een Supermercado even verderop die constant open is en WiFi heeft (jawel eindelijk verbinding).
Bij het dorpje, Larrasoana, steken we de fraaie Romaanse brug over en zoeken de supermarkt, deze ligt een eind het dorp in en zodra ik als eerste aankom zie ik dat deze gesloten is. Een aardig en verlopen heerschap (even later verteld hij dat hij kunstenaar is en wijst trots naar wat houtsnij(broddel)werk) verteld dat het nog wel 3 kwartier kan duren voor de supermarkt open gaat, maar we kunnen altijd aanbellen.
Zo gezegd zo gedaan en de eigenaar komt al snel naar zijn winkel (ter grootte van een leuke woonkamer). Ik koop fruit en wat zoete muffins en wafels want ik voel dat ik de suikers nodig heb. WiFi geprobeerd, maar manana moet die het weer doen.
Overdekt gegeten op het terrasje van de supermarkt en de Ieren hebben het over rivieren en zwemmen. Al snel gaan de jonge honden er al weer vandoor, ze willen naar rechts lopen maar ik roep ze nog na dat ze terug de brug over moeten voor de Camino.

Even later heb ik een muffin een wafel en wat fruit gehad en ik ga ook weer op pad. Ik zie nog een oud en verroest bord dat de afstand meldt tot Santiago. Bij de brug zie ik de Ieren weer en Paddy staat al tot zijn middel in het water. Ik blijf er nog even bij en al snel volgen er nog twee het voorbeeld van Paddy. Nog even een foto van deze unieke ontmoeting gemaakt en ik ga verder ik verwacht ze niet meer te zien vandaag.

De lange beloofde afdaling naar Pamplona gaat vervelend vaak nog omhoog. Het pad is en blijft slecht begaanbaar. Glad, modderig, nat, het regent veel en de natte takken slaan in je gezicht. Mijn hoed beschermt mij nog een keer tegen een tak die ik niet had gezien, mijn ogen niet geraakt, maar wel op de wang.Eigenlijk loop je continue door een kleine rivierbedding. Ik loop nu alleen langs een rivier en deze stroomt snel, maar het water is mooi licht groen van kleur, geen spoor meer van de modderstromen.

Als de takken eindelijk wijken kom ik bij een volgend plaatsje met weer een brug en nu met een modern standbeeld van een pelgrim. Over de brug zit een barretje en ik stop even voor een café con latte. Ze hebben hier WiFi en eindelijk kan ik even online, om mijn blog te updaten, maar ook om de kaart weer in te lezen voor de komende stukken.

Na een heerlijke koffie ga ik alleen weer verder. Een rude awakening wacht mij. Gelijk achter de bar gaat de Camino linksaf 600 meter langs de hoofdweg. Het regent het verkeer raast langs mij heen en met name de vrachtwagens hebben in de regen zo'n heerlijke waternevel achter zich, wat nog niet nat was, wordt het nu wel. Even verderop gaat de afdaling bergop verder. Het pad is nu beton en redelijk begaanbaar. Na een volgende brug is er een apart pad voor fietsende en lopende pelgrims. Eerst kies ik nog het looppad, maar al snel ga ik glibberend naar beneden om het fietspad te nemen. Dit schiet lekker op, ondanks alle vermoeienissen en ontberingen. Ik kom onder een viaduct door, zie een openbaar toilet en zie op een bord dat het nog zo'n 7 km tot Pamplona is. Tot mijn schrik zie ik de weg weer omhoog gaan, nare houten treden die net de verkeerde afstand hebben. Weer 70 meter hoogteverschil. Als pelgrim mag je bovenlangs lopen. Even verderop zie ik twee pelgrims in vol regenornaat op het pad onder mij lopen. Shit!
Het pad gaat verder de takken zijn verdwenen en het klaart op, ik zie blauwe lucht! Yes!
Ik stop om mijn jas uit te trekken en een Spanjaard komt mij tegemoet. Hij verteld dat hij de stenen bankjes gemaakt heeft en dat hij met een stok de begroeing weg slaat, het is inderdaad een stuk beter. Ook verteld hij dat hij ca 100 meter verder bivakkeert en allerlei versnaperingen heeft. Ik loop met hem mee naar zijn 'winkel' . Ik zie niets alleen wat stenen banken die hij ook gemaakt heeft. Hij doet zijn jas opzij en ik aanschouw zijn hele voorraad, 6 blikjes fris, wat nootjes, gedroogd fruit en wat appels. Ik koop een lekkere appel van hem voor maar liefst €0,90. Ik vraag hem nog naar andere pelgrims want ik loop bijna de hele dag alleen. Hij zegt nog dat er vandaag ca 100 langs zijn gekomen, de laatste dagen waren het er telkens ongeveer 200. Meestal komen ze rond 11.00 uur, het is nu ca 15.00 uur vandaar!
Ik vervolg mijn wandeling en kom Pamplona binnen door een soort van afgedankte rioolbuis als tunnel onder een snelweg. Ik mag wederom omhoog en na een laatste afdaling kom ik via een mooie brug / waterval Pamplona binnen. Mijn Albergue ligt hier al vlakbij en al snel ben ik er om in te checken. Ik deel de kamer met 2 stapelbedden met twee Spanjaarden die al gauw naar de binnenstad gaan voor de San Fermin feesten. Ik doe de was, pak de spullen weer uit en kan gelukkig mijn kleren buiten te drogen hangen. Nu eerst even liggen en later blog bijwerken. Net gelezen dat we een NL etappe winnaar hebben in de Tour, yes! Het is 20.00 uur ik ben alleen, geen pelgrim te bekennen en ik ga wat eten. Ik vraag mij af of ik om 22.00 nog op ben om NL -Arg te zien.