Spanje gaat kapot aan siësta en onwetendheid

Na het eten lekker met iPod in de tuin gezeten en nog even naar de plaatselijke kerk gegaan. Heerlijk koel (de Albergue heeft geen airco, of de schot in het bed naast mij heeft deze om zuinigheidsredenen uitgezet) en weer een groot gouden altaar. Er is niemand, ik ga vooraan zitten en bekijk het altaar eens goed. Het middenstuk is Sint Maarten die zijn mantel deelt met een arme. Ik voel me rustig en sereen, dit is een heerlijke omgeving. Na de kerk ga ik nog in de schaduw in de avondbries zitten, heerlijk. Na een kwartier loop ik terug naar de Albergue ga nog even in de tuin zitten en om 21.15 is het mooi geweest,

Donderdag 17 juli van Atapuerca naar Burgos

De nacht was klam en luidruchtig, veel laat gepraat en gesnurk, de eerste stond al om 04.00 op en deed dar zonder veel mededogen voor zijn medepelgrims. slecht geslapen.
De wekker stond op 5.30. Zonder ontbijt op pad, eerst een klimmetje dan een lange afdaling naar Burgos. Daarbij lang door de buitenwijken lopen.
Op pad even na 6 met Juan uit Madrid, hij loopt met vrouw en dochter en dit is zijn laatste dag. We hebben een geanimeerd gesprek over Spanje en hoe dit land altijd met siësta lijkt te zijn. Daarbij genieten we van een de zonsopgang. In de verte hoor ik een trein die langzaam door het landschap trekt .
Na een klimmetje op de grote weg is het in het volgende dorpje zoeken, de pijlen staan slecht aangegeven, het is echt het betere padvinders werk. Als we het pad eindelijk gevondenhebben blijkt dat de klim hier pad begint, rotsig en steil, ook bovenop blijft het zoeken. Na de afdaling, is er eindelijk een café con letsche, met iets erbij. Ontbijten met 9 km in de benen!
Na de koffie loopt Juan verder met zijn gezin. Even verderop loopt Mariëlle , een verpleegkundige boeddhist uit Frankrijk. Ze is al onderweg vanaf Vezeley. Bij het inlopen de waterflessen bijgevuld en bij binnenkomst in Burgos nemen we Koffie en lunch op het plein van de kathedraal. Het is een groot weerzien van oude bekenden in de stad, overal pelgrims en sommige. Had ik hier nog niet verwacht, ach ja, de bus doet wonderen voor pelgrims.
Inchecken bij de Albergue municipal, achter de kathedraal, groot, onpersoonlijk, maar erg doordacht. Nadien douchen, de kathedraal bezoeken (had ik in feb al gedaan, maar dit is echt heel bijzonder), stempel gehaald van de kathedraal en nadien het museum of mankind bezocht (hoort bij het werelderfgoed van Atapuerca). Om 15.30 naar fietsverhuur, dicht siësta (lijkt wel alsof ze altijd siësta hebben). 17.00 opnieuw naar bicigrino, fiets is niet als beloofd, ander merk, geen rek voor rugzak, geen bidonhouder etc. Heb hier geen zin in. Bij de Albergue andere verhuurder gevonden en daar naar toe gelopen. Keer op gevraagd waar de shop zit maar niemand weet het, gek of ze zijn dicht (siësta) of ze weten het niet. Motto is duidelijk; Spanje gaat kapot aan siësta bepantsering onwetendheid. Eindelijk gevonden, zelf maar in de buurt straat na straat afgezocht. Stuk goedkoper, redelijke fiets, maar rugzak moet met spin worden vastgezet. En dat op een bagagedrager die niet verhoogd, verbreed en verlengd is. Kies er toch maar voor en ga op de fiets terug. Krijg een pin met jacobskruis cadeau, zal deze de rest van de Camino dragen.
Diner met Paul uit Glasgow en Borut uit Slovenia die eerder bij mij op de kamer sliepen , rondje gelopen door Burgos en naar bed.